Okullar kapandığında herkes gibi Elif de sayılı günleri bekliyordu: Yaz tatili! İstanbul’un kalabalığından uzakta, her yaz ailesiyle birlikte gittikleri küçük bir Ege kasabasında geçireceklerdi tatillerini. Deniz, dondurma, uzun günler ve yıldızlı geceler onu bekliyordu. Ancak bu yaz, Elif’in hayatında unutulmayacak bir dönüm noktası olacaktı.
Okumaya devam et
Karla kaplı dağların eteklerinde, küçük ve sakin bir köy vardı. Adı Karçay’dı. Bu köy, yılın neredeyse altı ayı kar altında kalır, bembeyaz örtüsüyle adeta bir masal diyarını andırırdı. İşte bu köyde, 13 yaşında, hayal gücü çok geniş bir çocuk yaşardı: Mert.
Okumaya devam et
Bir gün geçecek zaman,
Rüzgârlar başka yönlerden esecek belki.
Yüzümdeki çizgiler derinleşecek,
Saçlarım beyaza çalacak yavaş yavaş…
Ama ne olursa olsun,
Seni hep seveceğim.
Artık sen yoksun…
Ve bunu söylemek,
Bir uçurumdan aşağı sessizce düşmek gibi.
Çığlık atamadan,
Tutunamadan,
Sadece düşmek…
Ve her saniye biraz daha eksilmek.
Bir zamanlar kalbimde sessizlik vardı,
Ne gelen olurdu, ne giden.
Rüzgâr bile çekinirdi esmekten,
Ta ki sen çıkana karşıma,
Bir gönül hırsızı gibi,
Ansızın girene dek gönül sınırlarıma.
Gün ağırırken içimde bir sancı,
Kalbimle konuşur her hatıra parçası.
Ne varsa yaşanmış, ne varsa eksik,
Hepsi bir serzeniş gibi,
Dilime dolanır gecenin en ıssız saatinde.
Bu atasözü, insanların ancak kendi yaşadıkları durumları tam olarak anlayabileceklerini, kendileri o durumu yaşamadan başkalarının ne hissettiğini tam olarak kavrayamayacaklarını anlatır. Özellikle ihtiyaç ve sıkıntı içinde olan kişilerin durumunu, rahat ve refah içinde yaşayanların anlamakta zorlanacağını vurgular.
Okumaya devam etAtasözü: “Aç bırakma hırsız edersin, çok söyleme arsız edersin.”
Okumaya devam et