Bir zamanlar, Afrika’nın büyük savanalarında devasa ağaçların ve geniş otlakların olduğu bir ormanda, küçük bir fil yavrusu yaşarmış. Adı Kibo’ydu. Kibo, diğer fillerden biraz daha küçük ve narindi. Ama kalbi büyük ve cesurdu. Annesi ona, “Sen güçlü bir fil olacaksın, küçük Kibo,” derdi. Kibo’nun en sevdiği şey, annesinin hikayelerini dinlemekti. Anneleri, eski zamanlardan, fil ailesinin kahramanlıklarını ve ormanın derinliklerinde yaşadıkları maceraları anlatırdı.

Bir zamanlar, göl kenarındaki yemyeşil çimenlerin üzerinde, sakin bir köyde küçük bir ördek yaşarmış. Adı Maviş’ti. Maviş, tüm diğer ördeklerden farklıydı çünkü tüyleri parıldayan mavi bir renge sahipti. Diğer ördeklerin sarı ve kahverengi tüyleri arasında, mavi tüyleriyle hemen dikkat çekerdi. Ancak Maviş’in mavi tüyleri, ona her zaman bir avantaj sağlamamıştı. Çünkü bu farklılık, bazen köydeki diğer hayvanların ona garip gözlerle bakmasına neden oluyordu.

Bir zamanlar, geniş ve yemyeşil ormanların arasında, dağların eteklerinde, Alageyik adında bir hayvan yaşarmış. Alageyik, hem zarif hem de oldukça hızlıydı. Kendisini en çok da ormanın derinliklerinde, sabahın ilk ışıklarıyla koşarken hissederdi. Çift renkli postu, kısa ama güçlü bacakları, uzun boynu ve narin yapısı onu diğer hayvanlardan ayırıyordu.

Bir zamanlar, Afrika’nın geniş savanalarında, ormanların derinliklerinde, uzun boylu ve güçlü bir leopar yaşarmış. Adı Zuriymiş. Zuri, diğer leoparlardan biraz farklıydı. Hem vücudu hem de kürkü diğerlerinden daha uzun ve zarifti. O kadar çevik ve hızlıydı ki, sıçrayarak ağaçlardan ağaçlara geçebiliyordu. Bu yüzden “Uzun Zuri” olarak biliniyordu.

Aç Pars Hikâyesi, Türk edebiyatı ve Uygur edebiyatı eserlerinden biri olup, özellikle Maniheizm inançlarının etkisi altında şekillenen dini ve ahlaki temaları işler. Bu hikâye, Türk halklarının Orta Asya’daki dini düşüncelerini ve Maniheist öğretileri anlatan önemli metinlerden biridir. Hikâyede, bir pars (yani kaplan ya da aslan) aracılığıyla doğru yolu seçme, ahlaki değerler, ve kötülükle mücadele gibi temalar işlenir.

Kalyanamkara Papamkara, Orta Asya’da Türk Uygur edebiyatı ve Maniheist döneme ait önemli bir dinî ve ahlaki metin olarak kabul edilen bir eserdir. Bu eser, özellikle Uygur Türkleri ve Maniheizm inancını benimseyen halklar arasında yaygınlaşmış bir öğretiyi yansıtır. Maniheizm, ışık ile karanlık arasındaki mücadeleyi, iyi ve kötü arasındaki çatışmayı simgeler ve bu tema, eserde oldukça belirgindir.

Çaştani Bey Hikâyesi, Uygur Türkleri’nin Maniheizm inançlarının etkisiyle yazılmış önemli bir Türk edebiyatı eseridir. Bu hikâye, hem Uygur Türkleri’nin dini hem de kültürel yapısı hakkında önemli bilgiler verir. Çaştani Bey Hikâyesi, Uygurca yazılmış, Maniheizm etkileriyle şekillenen ve halk arasında çok yaygın olan bir dini anlatıdır. Bu eserde, aynı zamanda Türk halklarının İslamiyet öncesindeki inanç yapıları ve maneviyat anlayışları da önemli bir şekilde ele alınır.