Bir zamanlar, eski şehrin taş sokaklarında, insanların ayak izleriyle kararmış kaldırımlarında bir köpek yaşardı. Adı Karabas‘tı. Siyah ve kahverenginin karışımı tüyleri, uzun yılların verdiği yorgunlukla dağılmış, gözlerinde bir hüzün barındırırdı. Her gün sokaklarda gezinir, köşe başlarında, çöp kutularında, terkedilmiş evlerin önünde yiyecek arardı.
Okumaya devam et
Sarışın kız, rüzgârın dansı gibi,
Saçların sarı, gözlerinde denizin sesi.
Her gülüşün bir çiçek, sıcacık bir yürek,
Seninle dünya, daha parlak, daha güzel, daha yakın bir renk.
Kara gözlü, bakışların derin deniz,
Her bakışta kaybolurum, bir nehir gibi iz.
Bir anlık bir gülüş, dünya durur,
O gözlerimden çıkar, ruhumu sarar bir huzur.
Seni çok özledim, içimde bir boşluk,
Her geçen anla derinleşen bir yokuş.
Sözlerin kulaklarımda yankı, gözlerinde
Bir hüzün var, benden uzak, her şeyden ayrı.
Neredesin, ey düşlerimdeki sevda?
Sesini ararken, bulduğum tek yankı rüzgarda.
Gözlerim seni beklerken, yıllar geçiyor,
Bir izini sürerken, kalbim duruyor.
Her kitap, bir yazarın hayalini anlatır; ama okur, o hayali kendi içinde yeniden şekillendirir.”
Okumaya devam et
Cumhuriyet, bir sabahın ilk ışığı gibi,
Halkın yüreğinde doğan aydınlık bir sevda.
Bağımsızlık türküsüyle yükseldi sesimiz,
Özgürlük, tek dileğimiz, tek arzumuzdu bu yolda.
Dostum, seninle geçen her an bir öykü,
Gülüşlerimizdeki gizli anlam, bir duygu.
Bir bakışta anlarız birbirimizi,
Sözler gerekmez, kalbimizdeki sesi duyarız hep birlikte.