Sen gittin, canım gitti,
Bir rüzgar gibi savurdu seni,
Gözlerimdeki tüm umutlar,
Bir anda silindi, kayboldu, geriye hiçbir şey kalmadı.

Seni bana sor, sana olan sevgimi,
Beni anlatırken, sözlerim yetmez ki.
Gözlerimdeki sevda, kalbimdeki yangın,
Bunu en iyi sen bilirsin, sana olan aşkımı.

Kahpesin sen, bir zamanlar canımdın,
Bir bakışınla ruhumu aldın, sonra yıktın.
Hani derdin ya, “Sonsuza kadar birlikteyiz,”
O sözlerin yalanmış, kalbimi çaldın, sonra terk ettin.

Seni unutmak ne mümkün,
Her anımda sen varsın, her köşe başında,
Bir hatıra bir anı, her adımda seni ararım,
Ve bir tek seninle dolu bu dünya, başka hiç kimseyi almaz.

Senin yüreğine aşığım,
Bir dokunuşunla bütün dünyam değişiyor,
Hüzünlerim seninle güle dönüşüyor,
Ve her bir kalp atışında, senin adını duyuyorum.

Güzel gözlerine vuruldum,
Bir bakışınla sarhoş oldum.
Derin denizler gibi, içimden geçip gittin,
Ve bir damla su gibi, kalbimde iz bıraktın.

Ben senden gittim, belki de yanlış bir yoldum,
Bir zamanlar birbirimize hep sarıldık, güldük.
Seninle geçen anlar birer hatıra şimdi,
Bir zamanlar sevdikçe daha da büyürdü içimdeki sevda.

Sevmek, bazen sessiz bir çığlık gibi,
İçinde bir fırtına, ama dışarıda rüzgar bile estirmeyen.
Bir bakışla başlar, sonra bir gülüşle büyür,
Yavaşça yerleşir kalbine, sanki orada yıllardır bekliyormuş gibi.