“Açtı ağzını, yumdu gözünü” deyimi, bir kişinin çok fazla konuşması, lafını esirgememesi ya da gereksiz yere konuşması sonucunda, söylediklerinin karşısında beklenmedik ya da olumsuz bir tepki alması anlamına gelir. Bu deyim, genellikle başkasına haddini aşarak, dikkatli düşünmeden bir şeyler söyleyen kişilere atıfta bulunur ve onun ardından gelen olumsuz sonuca işaret eder.

“Ağzı kulaklarına varmak” deyimi, bir kişinin çok mutlu, neşeli ve keyifli olduğu, yüzünün gülmekten geniş bir şekilde açıldığı durumları ifade eder. Genellikle büyük bir sevinç, memnuniyet ya da mutluluk hissiyle birlikte, kişinin yüzünde büyük bir gülümseme olduğu zaman kullanılır. Kişinin bu kadar mutlu olması, gülümsemesinin o kadar geniş olmasına yol açar ki, neredeyse ağzı kulaklarına kadar ulaşır.

“Ağzını bıçak açmamak” deyimi, bir kişinin çok suskun, sessiz veya konuşmayan bir durumda olmasını ifade eder. Bu deyim, genellikle bir kişinin hiçbir şey söylemeden, konuşmadan, hatta bir konu hakkında fikir beyan etmeden sadece susmayı tercih etmesi durumu için kullanılır. Yani, kişi söz konusu durumda ya da konuşulması gereken bir meselede tamamen sessiz kalıyordur ve bu durumda ağzından hiçbir şey çıkmaz, hatta bıçak bile o sessizliği bozamaz.

“Ağzını aramak” deyimi, bir kişinin başka bir kişiden bir şey istemesi veya o kişinin bir konuda bir şey söylemesini, yanıt vermesini, ya da açıklama yapmasını beklemesi anlamına gelir. Bu deyim, genellikle birinin sözünü ya da davranışını almak için bir fırsat yaratmak, bir şey talep etmek ya da bir kişinin isteği ya da beklentisi doğrultusunda bir tepki beklemek amacıyla kullanılır.

“Ağzının payını vermek” deyimi, birine gerektiği şekilde karşılık vermek, hak ettiği cevabı ya da dersi vermek anlamına gelir. Bir kişi, başkasına haddini bildirmek, doğru olmayan bir davranışını ya da sözünü cevaplayarak düzeltmek amacıyla bu deyimi kullanır. Genellikle, birinin hak etmediği bir şekilde konuştuğunda ya da davranışta bulunduğunda, ona gereken cevabı vermek için kullanılır.

“Ahı gitmiş vahı kalmış” deyimi, bir kişinin ya da bir şeyin, geçmişteki kötü veya olumsuz bir durumu ya da sonucu yaşamış olduğunu, ancak şu an için bu durumdan kurtulmanın ya da bir şey yapmanın çok geç olduğunu ifade eder. Bu deyim, genellikle bir şeyin veya kişinin durumu için artık yapılacak bir şey olmadığını, her şeyin kötüye gittiğini veya kötü bir sonuç alındığını anlatmak için kullanılır.