Bir zamanlar, küçük bir kasabada Mavi adında meraklı bir kedi yaşarmış. Mavi, parlak mavi gözleriyle herkesin dikkatini çeker, her zaman yeni yerler keşfetmek istermiş. Fakat, kasaba halkı Mavi’yi biraz fazla yaramaz ve cesur bulur, çünkü Mavi, hep tehlikeli maceralara atılmayı severdi.

Bir zamanlar, uzak bir köyde, Güzel adında bir kız yaşarmış. Onun en yakın arkadaşı ise Sadık adında akıllı ve sevimli bir köpekmiş. Sadık, köyün etrafındaki ormanda her gün Güzel’e eşlik eder, birlikte uzun yürüyüşler yaparlarmış.

Bir zamanlar uzak bir köyde, yumuşacık gri postu ve kısa kulaklarıyla sevimli bir küçük eşek yaşardı. Adı Mavi’ydi. Mavi, her gün tarlalarda çalışırken etrafındaki diğer hayvanların neşeli yaşamlarını hayal ederdi. Diğer eşekler, inekler ve koyunlar çalışırken Mavi, hep daha fazla eğlence, daha fazla özgürlük isterdi.

Bir zamanlar, uzak bir köyde güzel, yeşil bir ormanın içinde, sakin ve huzurlu bir inek yaşarmış. Bu inek, diğer tüm ineklerden farklı olarak, her gün ormanın derinliklerine gidip, çiçeklerin arasında dolaşmayı ve oradaki canlıları izlemeyi çok severmiş.

Bir zamanlar, yemyeşil dağların arasında, derin ormanlarla çevrili bir köy vardı. Bu köyün yakınında, insanların çok sevdiği, asil ve narin bir geyik yaşardı. Bu geyik, çevresindeki her canlıyla dosttu. Ormanın kuşları, kelebekleri, hatta çapkın tavşanları bile onunla vakit geçirmekten büyük keyif alırdı.

Bir varmış bir yokmuş, uzak bir köyde küçük bir kız yaşarmış. Adı Elif’miş. Elif, gökyüzünü çok severmiş ve her gece uyumadan önce bir yıldız dileği tutarmış. Bir gece, gökyüzünde bir yıldız kaymış ve Elif o yıldızı kaybolmuş olarak görmüş.

Bir zamanlar uzak bir köyde, Zeynep adında yoksul bir kız yaşarmış. Her gün sabahları, tarlada çalışarak ailesinin geçimini sağlamaya çalışırmış. Zeynep’in en büyük hayali, bir gün masallarındaki gibi mutlu bir yaşam sürmekti. Ancak ne zaman bir dilek dileyip gökyüzüne baksalar, Zeynep’in tek dileği hep aynı olurmuş: “Bir gün hayatımda bir mucize olsun.”

Bir varmış, bir yokmuş, uzak bir köyde, çok sevgi dolu bir küçük kız yaşarmış. Adı Elif’miş. Her sabah, güneş doğarken ormanın kenarındaki büyük ağacın altına oturur, doğanın sesini dinler, kuşların cıvıltısıyla mutlu olurmuş. Fakat bir sabah, her zamankinden farklı bir şey olmuş. Rüzgar, önce hafifçe esmiş, sonra birden hızla savrulmaya başlamış.