Bir zamanlar, çok uzak bir diyarın geniş savanlarında bir zebra yaşarmış. Bu zebra, diğer zebralardan biraz farklıymış. Tüyleri hiç de sıradan değildi. Diğer zebraların tüyleri, siyah ve beyazın düzenli çizgilerinden oluşurken, bu zebranın tüyleri karışık bir desen gibiymiş, bazen beyaz, bazen siyah, bazen de gri, bazen de kahverengi çizgiler görünürmüş.

Bir zamanlar uzak bir diyarda, Berrak Gölü adında masalsı bir göl vardı. Herkes gölde yüzerken, suyun güzelliği ve huzuru insanları adeta büyülerdi. Gölün suları öylesine berraktı ki, içine bakınca geçmişin, şimdinin ve geleceğin yansımalarını görmek mümkündü. Ancak gölün en büyük sırrı, suyun içinde yaşayan bir ruhtu. Bu ruh, Sular Kadını olarak biliniyordu ve çok az kişi onu görmüş, fakat her zaman var olduğunu hissetmişti.

Bir zamanlar, yemyeşil vadiler ve derin ormanlarla çevrili küçük bir köy varmış. Köyün hemen dışında, dağların eteklerinde, kimsenin cesaret edip gitmediği gizemli bir orman bulunurmuş. Ormanın içinde eski efsaneler konuşulurken, bir de dev ayak izi hikayesi anlatılırmış.

Bir zamanlar, geniş bir ormanın derinliklerinde, tüm hayvanların kralı olarak bilinen bir aslan yaşarmış. Adı Aslan Kral’dı ve her zaman güçlü, cesur ve adil bir lider olarak tanınırmış. Diğer hayvanlar onu çok sever, her zaman ormanın düzenini sağlamak için ona danışırlarmış. Ancak, Aslan Kral’ın bir sırrı vardı. Gerçekten büyük bir lider olabilmek için kalbinde bir şey eksikti: Sevgi.

Bir zamanlar, yemyeşil vadiler ve yüksek dağlarla çevrili bir köyde, Yıldız adında güçlü ve zarif bir at yaşarmış. Yıldız, tüyleri bembeyaz ve bakışları oldukça derin bir atmış. Herkes onu çok sever, çünkü Yıldız sadece güçlü değil, aynı zamanda çok cesur ve yardımseverdi. Köydeki insanlar, en zor işlerde bile Yıldız’dan yardım alırlarmış.

Bir zamanlar, geniş ve yeşil bir ormanda, renkli çiçeklerle bezeli bir vadide, Minik adında bir kumru yaşarmış. Minik, tüyleri bembeyaz ve zarif bir kuştu. En sevdiği şey, sabahları kalkıp, çiçeklerin etrafında uçarak onları selamlamak ve ormanın derinliklerinden gelen rüzgarın melodisini dinlemekti.

Bir zamanlar, yemyeşil bir vadide, nehir kenarında küçük bir köy vardı. Bu köyde, gökyüzünün en güzel güvercinlerinden biri olan Beyaz adında bir güvercin yaşardı. Beyaz, tüyleri kadar saf ve pürüzsüz bir kalbe sahipti. Her gün sabah erken saatlerde gökyüzüne uçar, köyün etrafında daireler çizerek tüm köylülere neşe ve huzur getirirdi. Herkes onu çok sever, onun neşesinden ilham alırdı.

Bir zamanlar, derin ormanların içinde yalnız bir kaplan yaşarmış. Adı Kaan’dı ve kendisi ormanın en güçlü hayvanlarından biriydi. Ancak, Kaan’ın bir derdi vardı. Ormandaki diğer hayvanlarla pek anlaşamazdı. Diğer kaplanlar, aslanlar, leoparlar ve diğer hayvanlar, ormanın belli bölgelerine egemen olurlardı. Kaan ise kendi köşesinde yalnız yaşamayı tercih ederdi.