Nefes, tasavvuf edebiyatı içinde önemli bir nazım biçimidir ve tasavvufun derinlikli düşüncelerini ve öğretisini dile getiren bir şiir türüdür. Nefesler, genellikle Allah’a sevgi, aşk, tasavvufi öğretiler ve manevi yolculuk gibi temaları işler. Bu tür şiirler, özellikle tarikatların zikir törenlerinde, mevlitlerde veya derslerde okunur ve çoğunlukla hece ölçüsüyle yazılır. Nefes, tasavvuf edebiyatının temel yapı taşlarından biri olup, halk arasında yaygın bir şekilde kullanılan dini ve mistik bir şiir biçimidir.

Tasavvuf Edebiyatı Türk edebiyatının önemli bir dalıdır ve mistik bir bakış açısıyla yazılmış eserleri içerir. Bu edebiyatın en belirgin türlerinden biri de ilahidir. İlahi, tasavvuf edebiyatının önemli nazım biçimlerinden biri olarak, Allah’a ve Peygamber’e övgü, aşk, teslimiyet ve tasavvufi öğretileri işleyen şiirlerdir. İlahi, hece ölçüsü veya aruz ölçüsü ile yazılabilir, ancak genellikle hece ölçüsüyle yazılır ve sade bir dille halka ulaşmayı amaçlar.

Varsağı, Türk halk edebiyatının en önemli ve en bilinen türlerinden biridir. Özellikle Türk halk şiirinde önemli bir yere sahip olan varsağı, Türk halk şairleri tarafından söylenen, duygusal ve çoğunlukla kahramanlık, sevda, aşk gibi temalarla özdeşleşmiş bir şiir biçimidir. Varsağı, genellikle hece ölçüsü ve dörtlüklerle yazılır. Bu tür, özellikle Anadolu’nun çeşitli bölgelerinde ve Türk halk kültüründe yaygın olarak kullanılır.

Semai, Türk halk edebiyatının önemli bir türü olan ve özellikle divan edebiyatı ve halk edebiyatı arasındaki geçiş dönemini temsil eden bir şiir formudur. Semai, özellikle hece ölçüsü ile yazılmış olan ve sade dille halkın duygu ve düşüncelerini dile getiren bir şiir türüdür. Bu tür, aynı zamanda bir tür kaside veya gazel formu gibi divan edebiyatının etkilerinin halk şiirine nasıl yansıdığını gösteren önemli bir örnektir.

Koşma, Türk halk edebiyatında önemli bir şiir türüdür ve özellikle Türk halk şiirinin en yaygın formasyonlarından biridir. Koşmalar, hem içerik hem de biçim açısından belirli bir düzeni takip eder ve halkın duygularını, düşüncelerini, toplumsal olayları, sevgiyi, acıyı, kahramanlıkları, doğayı ve insanın varoluşsal sorunlarını dile getirir. Koşma, özellikle hece ölçüsü ve dörtlük şeklindeki yapı ile tanınır. Koşmalar genellikle halk şairleri tarafından söylenir ve sözlü gelenekle kuşaktan kuşağa aktarılır.

Halk hikâyeleri, Türk halk edebiyatının önemli türlerinden biri olup, sözlü edebiyat geleneği içinde yer alır. Bu hikâyeler, genellikle anonim olup, halk arasında dilden dile aktarılır ve toplumun kültürel, sosyal ve ahlaki değerlerini yansıtır. Halk hikâyeleri, anlatıcılar tarafından sesli olarak anlatılır ve zaman içinde farklı anlatıcılar tarafından değişikliklere uğrayarak halk arasında yayılır.

Fıkralar, anonim halk edebiyatı türlerinden biri olup, genellikle kısa, mizahi ve öğretici hikayelerdir. Bu tür hikayeler, halk arasında gülmece (mizah), ironi, toplumsal eleştiriler ve bazen de ders verme amacı taşır. Fıkralar, öykü veya masal gibi uzun eserlerden farklı olarak kısa ve özdür, genellikle tek bir olay veya durum üzerinden gelişir. Halk arasında nesilden nesile aktarılmış ve anonim bir şekilde halkın kültüründe yer edinmiştir.

Meddah, Türk halk edebiyatı ve sahne sanatları geleneğinde, tek kişilik bir gösteri yapan, mizahi veya dramatik hikayeler anlatan geleneksel bir halk sanatçısıdır. Meddah, izleyicilerine genellikle bir konu veya hikaye üzerinden güldürü ve eğlence sunan, tek başına performans sergileyen sanatçıdır. Meddahlar, çoğunlukla sözlü edebiyat, hikaye anlatıcılığı ve sahne sanatlarını birleştirerek, halkı eğlendiren, düşündüren ve bazen öğüt veren gösteriler yaparlardı.