Karacaoğlan (1606-1689), Türk halk edebiyatının en önemli şairlerinden biri ve özellikle Türkü ve aşık edebiyatı geleneğinin en önemli temsilcilerindendir. Gerçek adı Karacaoğlu olan bu ünlü şair, adıyla özdeşleşmiş olan şiirlerinde doğa, aşk, sevda ve halk yaşamını anlatan derin anlamlar barındırır. Karacaoğlan, Türk halk edebiyatının klasik şairlerinden biri olarak hem divan şiirinin etkisi altındadır hem de halk şiiri geleneğini en yüksek noktalara taşımıştır. Şiirlerinde, halkın yaşamını, köy hayatını, aşkı ve doğayı konu edinir.

Hacı Bektaş-ı Veli (1209-1271), Türk tasavvufunun en önemli şahsiyetlerinden biri olan, özellikle Bektaşilik Tarikatı‘nın kurucusu olarak tanınan büyük bir alim, mutasavvıf ve halk önderidir. O, hem İslam‘ın tasavvufi yorumunu en derin şekilde kavramış hem de halk arasında büyük bir sevgi ve saygı kazanmış bir kişiliktir. Hacı Bektaş-ı Veli, öğretileriyle ve düşünceleriyle, yalnızca Türkler arasında değil, tüm İslam dünyası ve özellikle Balkanlar‘da da etkili olmuştur. Onun öğretileri, özellikle hoşgörü, insan hakları, sevgi, dostluk ve adalet gibi evrensel değerlere dayanır.

Yunus Emre (1238-1328), Türk tasavvufunun en önemli figürlerinden biri, halk edebiyatının en büyük şairlerinden biridir. Yaşamı hakkında çok fazla kesin bilgi bulunmamakla birlikte, halk arasında ve tarihsel kaynaklarda onun hayatına dair anlatılanlar, hem insanlık hem de tasavvuf açısından çok büyük bir anlam taşır. Yunus Emre, sade dili ve derin manalı şiirleriyle bilinir, ayrıca sevgi, hoşgörü, insan hakları ve Allah’a aşk gibi temaları işler.

Nasrettin Hoca, Türk halk kültüründe, özellikle de Orta Asya ve Anadolu’da geniş bir üne sahip olan, mizahi yönü güçlü bir halk kahramanıdır. Hoca, hem halk arasında yayılan fıkralarıyla tanınır hem de bilgece sözleri, zekice davranışları ve kıvrak zekâsıyla halkın gönlünde taht kurmuştur. Onun gerçek yaşamı ve kimliği hakkında birçok farklı rivayet bulunmakla birlikte, Nasrettin Hoca’nın bir efsane haline gelmiş bir figür olduğunu söylemek mümkündür.